zordur kendini seveni bulabilmek

Güzel miydi?
Evet.
Zor muydu ?
Evet.
Peki ulaşılabilir miydi?
Asla.
Zaten insanoğlu hep böylelerini sevmez miydi.. Zor olanı, hep daha fazla olanını.. yeteri bilmezdi çünkü. gözü açtı, kendini mi zorlardı yoksa kendini mi çok fazla görürdü acaba? Neyse neydi hep zorlardı kendini. Ama en sonunda da hep kendi üzülürdü. Geçmişten beri böyleydi bu . Bir de imkansız aşklar vardı. Leyla ile mecnun, Ferhat ile Şirin ve daha niceleri. Ama onların birbir,neden haberleri vardı em azından bazıları kendilerine deli gibi aşık olan insanlardan bile habersiz. İnsanoğlu hem açgözlü hem çekingen. Hem azap çeken hem de çektiren.




Zordur kendini seveni bulabilmek ve onunla Mutlu olabilmek.
Vakit ayırıp okuduğunuz benimle yorumlarınızı paylaştığınız için teşekkür ederim bir diğer yazıda görüşürüz ❤️

#1

Kadın adamı çok sevdi o kadar sevdiki boğuldu sevgisinde.
O boğulunca adam unuttu, adam unutunca kadın canlandı.
Karşılıklı olunca daha mı acıtıcıydı yoksa?
Ama aşkta acıdan ibaret değilmiydi ki?
Öyle karmaşalar içinde kaldı ki kadın adamdan öte aşkına tutundu, adam sadece dışını sevdi,kadınsa içini en içini.. Öyle içini sevdiki yine derindi.
Adama çok fazla geldi bu derinlik öldürdü kadını kendi içinde.
Adam onu öldürünce kadın daha çok bağlandı içten içe.
Aşk zaten acı çekmekti sadece bi mutluluk yoktu sonunda.



     Bu yazım bir başlangıç olduğu için kısa tutmak istedim dilimi yazımı umarım beğenirsiniz mümküm olduğunca kolay bir dilde yazmaya çalıştım. İyi kötü eleştrilerinizi bildirirseniz sevinirim. Zaman ayırdığınız için teşekkür ederim.